Kaplica pw. Najświętszej Marii Panny – tzw. Kościół Polski
W południowo-zachodniej części miasta znajduje się wybudowana w latach 1378-1402 przez biskupa Jana I Mnicha kaplica pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny zwana w późniejszych wiekach kościołem polskim. Obiekt ten znajdował się poza murami miasta, ściana północna była połączona z murem miejskim przerzuconą przez fosą arkadką.
Kościół został przebudowany w XVI wieku. Szczyt wschodni posiada ścianę ażurową z kolistymi otworami i trzema wnękami z blendami i okienkiem. Szczyt zachodni ma cztery wnęki i małe biofory po bokach, oraz ośmioboczną wieżę przypominająca basztę obronną. Dynamikę obu szczytom nadają smukłe sterczyny.
Wewnątrz kościoła zachował się drewniany polichromowany strop z połowy lat dwudziestych XVIII wieku, wykonany w stylu barokowym. W części centralnej przedstawiony jest Chrystus jako źródła życia oraz ukazane w formie medalionów postacie czterech ewangelistów z ich symbolami. Ciekawostką są częściowo odsłonięte ornamenty roślinne i cytaty z psalmów i ewangelii po polsku i niemiecku oraz napis fundacyjny po łacinie.
Obecnie w kościele znajduje się Izba Pamiątek w której można obejrzeć dawne narzędzia rolnicze, przedmioty codziennego użytku, narzędzia rzemieślnicze, zbiory numizmatyczne, militaria oraz twórczość ludową miejscowych twórców. Izba pamięci jest czynna w sezonie letnim.
Autor: Piotr Pilewski
